"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
Onder de Spaanse septemberzon zwemmen we in een baai. Drie vrouwen in de zee. Op een heuvel boven ons glinsteren de witte gevels van het oude PeñÃscola. De kabbelingen van het water dragen ons. De bodem onder onze voeten blijft vast. Hoe verder weg we zwemmen en drijven, hoe ondieper het water wordt. We landen... Lees verder →
Ons pact moet zo’n twaalf jaar geleden gesloten zijn. Volgens mij begon het die middag toen we met z'n drieën ontsnapten van ons bureau en weg zouden blijven voor een lunchpauze die meer op een halve dag congé leek. Het was een – achteraf bekeken brave – daad van protest. De grote baas had nogal... Lees verder →
Ze stond daar wat verloren op de ziekenhuisgang rond te draaien. Een oudere mevrouw. Andere mensen lopen langs haar heen en zij blijft staan. Het is een lange dag op buro geweest en ook ik ben redelijk gehaast. Want de zon schijnt en ik wil nog van de avond gaan genieten. Maar deze mevrouw die... Lees verder →
Levenskunst 