Het dorpskerkhof met het oude gietijzeren hek en de rode bakstenen muren ligt er zoals altijd verlaten bij. Het is een plek waar ik enkele keren per jaar langsga, een stille roep van de grafstenen volgend. Het zijn korte, ongeplande bezoekjes waarbij ik mijn overgrootouders en grootouders in gedachten groet, los van ook maar enige... Lees verder →