"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
Rubjerg Knude. Het zou de naam van een Deense man kunnen zijn, een afstammeling van één of ander Vikinggeslacht. Niets van dat. Rubjerg Knude is een vuurtoren langs de ruige westkust van Noord-Jutland. Van ver zie je het witte baken boven het woeste duinenlandschap uitsteken. Op deze zomerdag met wollige wolken in een blauwe lucht... Lees verder →
Onder de Spaanse septemberzon zwemmen we in een baai. Drie vrouwen in de zee. Op een heuvel boven ons glinsteren de witte gevels van het oude Peñíscola. De kabbelingen van het water dragen ons. De bodem onder onze voeten blijft vast. Hoe verder weg we zwemmen en drijven, hoe ondieper het water wordt. We landen... Lees verder →
Op het dorpsplein van Verezzi, hoog boven de azuurblauwe zee, tikt de klok trager. Drie vrouwen, dorpelingen, schuifelen behoedzaam over de met ronde keien geplaveide steegjes en houden halt nabij de kerk. Het gebouwtje verzinkt in het niets in vergelijking met de duomo's en chiesa's die je op een Italië roadtrip tegenkomt, klein en eenvoudig... Lees verder →
Het weer durft nogal. Zo heet zijn, dagenlang. Brandende zon, drukkende vochtigheid, zonder het genot van een verkwikkend briesje. Een schande is het. Zo warm, dagenlang. En dat terwijl wij nu maskers moeten dragen. Zelfs het gebruik van handalcoholgel is door de hitte niet zonder risico. We lopen rond met wolkjes van alcohol rond onze... Lees verder →
Levenskunst 