"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
“Vermist: duif.” Op de vloer aan de betaalautomaat van de parking ligt een verdwaalde A4 poster met grote kleurenfoto’s van een duif. Ik buig me naar de grond om de oproep te kunnen lezen. De vermiste duif mist een rechteroog, schrijven haar baasjes. “Ze draait haar nekje om beter te kunnen zien.” Er spreekt liefde... Lees verder →
De loodzware zwarte telefoon moet meer dan 60 jaar oud zijn. RTT56 staat er op de onderkant. Het is een relict uit een ander tijdperk, van voor de mens een swipend schermwezen werd. Ik stop een vinger in een willekeurig gaatje van de draaischijf en draai tot ik de ‘klik’ hoor. Ik herinner me hoe ik als... Lees verder →
In de wind wappert een roze truitje. Al een paar weken nu hangt het verloren aan de basketpaal op het midden van het pleintje. Iemand is het hier kwijtgespeeld en dag na dag zie ik vanuit mijn keukenraam het truitje daar hangen, gescheiden van het meisje dat het ooit droeg. Ze komt niet terug. In... Lees verder →
Ik geloofde hem eerst niet toen hij omhoog wees naar een helder punt in de nachtelijke hemel en zei: “Dat is Mars.” Hij had gelijk. Natuurlijk had hij gelijk. Claudio was opgegroeid onder de schitterende sterrenhemel zonder licht- en luchtvervuiling en kende zowel het uitgestrekte land rond de boerderij als de constellaties hoog boven ons... Lees verder →
Achter de kleine deur in de hoge muur schuilt een wilde tuin, een oase van rust midden in de stad. Niemand die vermoedt dat hier appel- en perenbomen staan. Vanop de trappen van het achttiende-eeuwse tuinhuis zie ik hoe de wind de takken van de fruitbomen beroert en de was van de gastvrouw aan de... Lees verder →
Daar staat hij aan de vleestoog, gebogen over worsten en gehakt, winkelkarretje nonchalant geparkeerd. Hij neuriet. Nee, hij zíngt. Niet overdreven luid, maar ook niet stil. ‘If you wanna know if he loves you soooo, it’s in his kiss, shoop shoop shoop shoop, that’s where it iiiiis.’ De wereld brandt, verdrinkt, vergaat en terwijl klinkt... Lees verder →
“U bent 41, voor een verzekeraar staat u al met één been in het graf.” De adviseur bekijkt mijn gegevens en windt er geen doekjes om aan de andere kant van het computerscherm. Jozef heet hij. Een man van cijfers. Als vrouw van woorden had ik zo’n gesprek met een cijfermens nodig. Om de balans... Lees verder →
Een mannenhoofd voor de helft van de prijs, keuze uit drie modellen. Het is werkelijk een koopje voor de liefhebbers. In de antieke snuisterwinkel hangt de geur van oude spullen en vergeeld papier. In de ene hoek overheersen protserig goud en sierlijke krullen, in de andere donker hout en porselein. Er wordt gestapeld en geëtaleerd... Lees verder →
Vijf dagen ver in onze wandelweek bereiken we Ver. En of we ‘Ver’ zijn. Ver van de routine, de dagelijkse besognes, het thuiswerkkantoor. Onze gastvrouw schotelt ons op haar zonovergoten terras met uitzicht over de weilanden een schaal met hapjes voor. ‘Meisjes,’ noemt ze ons. Dat zijn wij tot onze vreugde deze week, meisjes, les... Lees verder →
Het geklingel van de tram, het zigzaggen van de fietsers, het slenteren van de shoppers op en naast de voetpaden; het zijn vervlogen indrukken die terugkomen, rijdend door de stad. De laatste keer dat ik mijn auto doorheen de drukte loodste, kan ik me niet eens herinneren. Het verkeerslicht blijft eindeloos rood. Beschut achter het... Lees verder →
Levenskunst 