“Nog drie sessies en het zit er op,” zegt de kine die ochtend van wat ondertussen aanvoelt als mijn vijfhonderdste afspraak. Anderhalf jaar geleden kwam ik zijn praktijk binnen met een linkerarm die ik amper nog omhoog kon heffen. Het begon met een pijnlijke schouder (“Gaat wel voorbij!” dacht ik optimistisch naief) en op een... Lees verder →
Avondloper
Ik ben een avondloper. Ik kom naar buiten in het schemer, wanneer de duisternis valt. Ik hou van de stilte in de straten van het dorp, ’s avonds als de drukte van de dag is gaan liggen. Het is een tochtje langs zoveel plekken van betekenis: het huis waar we woonden toen ik peuter was,... Lees verder →