"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
Op de parking naast het koffiehuisje waar wij nippen van een après-wandeling drankje zijn vier jonge vrouwen hun vakantieauto aan het inladen. Ze zijn gekleed om naar een zomerfestival te gaan, maar de hoeveelheid bagage en het testrondje op en rond de parking doet een verdere bestemming vermoeden. De vriendinnen gaan hun avontuur tegemoet in... Lees verder →
Op het dorpsplein van Verezzi, hoog boven de azuurblauwe zee, tikt de klok trager. Drie vrouwen, dorpelingen, schuifelen behoedzaam over de met ronde keien geplaveide steegjes en houden halt nabij de kerk. Het gebouwtje verzinkt in het niets in vergelijking met de duomo's en chiesa's die je op een Italië roadtrip tegenkomt, klein en eenvoudig... Lees verder →
Stof. Een wolk van stof. Dat was het eerste teken van een tegenligger, in de verte. Soms kwam het teken een paar keer per uur. Soms maar om de paar uur. Het was als de tegenligger kwam dat je jezelf eraan moest herinneren om aan de linkerkant van de weg te blijven en niet af... Lees verder →
Daar stonden we. Zeven vrouwen, zeven koffers, in een parkeergarage ergens in Barcelona. Dat had niemand van ons kunnen denken aan het begin van de dag. Vier jaar later herinnert Facebook me met die foto aan de bizarre roadtrip. Vermoeid en ook opgelucht dat we tot daar geraakt waren, poseerden wij vrouwen samen. De bommen... Lees verder →
Woorden stromen, lachsalvo's klinken. In alle staten zijn we. Het zou aan de stormwind kunnen liggen die inbeukt op de kleine auto zo op weg naar huis. Of omdat het weekend bijna gedaan is en wij er nog niet klaar mee zijn. Maar niets van dat. Wij hebben net in de ogen gestaard van artiesten,... Lees verder →
Levenskunst 