"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
Onder onze voeten knisperen de herfstbladeren. Goudgeel dekken ze de bospaden af, verhullen ze boomwortels en rotsige punten. Het is zondagochtend en vanuit de vallei beneden ons klinkt nog geen gejoel uit het pretpark dat neergepoot is rond de waterval. De stoeltjeslift naar de panoramische toren - een bruut betonnen bouwsel met draaitrappen - hangt... Lees verder →
Ik geloofde hem eerst niet toen hij omhoog wees naar een helder punt in de nachtelijke hemel en zei: “Dat is Mars.” Hij had gelijk. Natuurlijk had hij gelijk. Claudio was opgegroeid onder de schitterende sterrenhemel zonder licht- en luchtvervuiling en kende zowel het uitgestrekte land rond de boerderij als de constellaties hoog boven ons... Lees verder →
Door de nachtelijke hemel scheurt ze, een grote klomp ijs, stof en gas. Een wetenschapper in de jaren 50 beschreef haar soort als een vuile sneeuwbal. Een veel oudere wetenschapper-filosoof had het 2300 jaar geleden over een ster met lange haren. Het eerste klinkt als een originele belediging, het laatste als een halve liefdesverklaring. Verhit door de zon... Lees verder →
Levenskunst 