"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
De loodzware zwarte telefoon moet meer dan 60 jaar oud zijn. RTT56 staat er op de onderkant. Het is een relict uit een ander tijdperk, van voor de mens een swipend schermwezen werd. Ik stop een vinger in een willekeurig gaatje van de draaischijf en draai tot ik de ‘klik’ hoor. Ik herinner me hoe ik als... Lees verder →
Daar staat hij aan de vleestoog, gebogen over worsten en gehakt, winkelkarretje nonchalant geparkeerd. Hij neuriet. Nee, hij zíngt. Niet overdreven luid, maar ook niet stil. ‘If you wanna know if he loves you soooo, it’s in his kiss, shoop shoop shoop shoop, that’s where it iiiiis.’ De wereld brandt, verdrinkt, vergaat en terwijl klinkt... Lees verder →
‘De tijd is hier stil blijven staan sinds donderdag,’ zeg ik met een blik op de scheurkalender in de ziekenhuiskamer. Het is vandaag al zaterdag. Ik scheur 25 en 26 juni los. Tussen de flauwe moppen staat een zin van Victor Hugo. Ook de donkerste nacht eindigt met het opkomen van de zon. Ik toon de... Lees verder →
Zomers leken eeuwig te duren. Het lied van de krekels zong ons naar bed of naar ons matras in de tent in de tuin, de geur van vers gemaaid gras in onze neusjes. Dromen vol avonturen voor een nieuwe dag. Mijn broer en neef bouwden kampen ergens te velde en haalden deugnieterij uit die zelfs... Lees verder →
Levenskunst 