"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
Op een steenworp van het Castel Sant'Angelo in Rome ben ik omringd door boeken en koffie. De 'Bibliobar' in openlucht ontsnapt aan de massa toeristen die vlak rond de Engelenburcht blijven hangen en dan richting Sint-Pietersplein tsjokken. Hier onder de platanen op de oevers van de Tiber verdwijnt de drukte op de achtergrond. Er is... Lees verder →
Vijf dagen ver in onze wandelweek bereiken we Ver. En of we ‘Ver’ zijn. Ver van de routine, de dagelijkse besognes, het thuiswerkkantoor. Onze gastvrouw schotelt ons op haar zonovergoten terras met uitzicht over de weilanden een schaal met hapjes voor. ‘Meisjes,’ noemt ze ons. Dat zijn wij tot onze vreugde deze week, meisjes, les... Lees verder →
Ik voel het die nacht, terwijl de storm raast rond de oude boerderij waar ik slaap, diep verscholen in de Westhoek: de wind blaast de zomer weg. Uilen vliegen in het duister boven het erf, schapen blaten onrustig tussen de appelbomen in de wei. De honderdjarige buxusboom voor het raam wiegt zachtjes in de beschutting... Lees verder →
Het is niet de schrijfster van Levenskunst die zich vandaag tot u richt. Het is haar afwezigheidsassistent. ‘Schrijf jij maar iets deze week,’ zei ze, ‘ik ben met vakantie en er is geen nieuw Levenskunstschrijfsel.’ Welke boodschap ik moest instellen, vroeg ik haar. Je zou denken dat dat een simpele vraag is, met een simpel... Lees verder →
Het weer durft nogal. Zo heet zijn, dagenlang. Brandende zon, drukkende vochtigheid, zonder het genot van een verkwikkend briesje. Een schande is het. Zo warm, dagenlang. En dat terwijl wij nu maskers moeten dragen. Zelfs het gebruik van handalcoholgel is door de hitte niet zonder risico. We lopen rond met wolkjes van alcohol rond onze... Lees verder →
Ik ging dit jaar 5 weken door Australië reizen. Het is 2 dagen en half Ardennen geworden. En die 2 dagen en half zijn al voorbij. De zomer strekt zich voor mij uit zonder wezenlijke plannen. Zelfs de twee weken vakantie die ik nu na lang treuzelen eind augustus heb ingepland, voelen voorwaardelijk. In het... Lees verder →
Ze danst met een overgave die aandoenlijk is. Haar fijne armen en benen volgen een patroon van bewegingen, haar gezichtje toont concentratie en emotie terwijl ze mee lipt met Miley Cyrus op “Nothing breaks like a heart”. Een stevige beat met een gevoelige boodschap. Acht is Loes nu en ze heeft voor deze zomervakantie haar... Lees verder →
Met breed gespreide armen en een grote glimlach om zijn mond verwelkomt Domenico onvermoeibaar de inwoners en passanten in zijn geboortestad Polignano a mare. Hij staat met zijn rug naar de diepblauwe zee gekeerd en als je heel goed luistert dan hoor je hoe hij in de bries zingt: Volare, oh oh! Cantare, oh oh!... Lees verder →
Zomers leken eeuwig te duren. Het lied van de krekels zong ons naar bed of naar ons matras in de tent in de tuin, de geur van vers gemaaid gras in onze neusjes. Dromen vol avonturen voor een nieuwe dag. Mijn broer en neef bouwden kampen ergens te velde en haalden deugnieterij uit die zelfs... Lees verder →
Levenskunst 