"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
“Het weer: nevel, mist, wolken.” In een hoekje van de weekendkrant wordt de staat van de winterdag kernachtig samengevat. De wereld buiten mijn raam is een waas van onbestemde vale tinten. Doods, onbeweeglijk, wachtend op de lente, op een nieuw begin. Iemand heeft een sluier geworpen over het dorp, het land, de wereld. Zelfs geluiden... Lees verder →
Ik vind weinig fenomenen zo troostrijk en tegelijk zo energiek als de wind. De wind die soms fluistert en zachtjes streelt, dan weer huilt en wild om zich heen grijpt. Alles wat hij raakt, beweegt. Luchtdeeltjes zoeken voortdurend evenwicht. Onzichtbaar. Maar voelbaar. Wat de wind zegt, steeds opnieuw: niets blijft exact hetzelfde. Soms vallen windvlagen... Lees verder →
Twee Japanners lopen over straat. “Wij praten soms urenlang over mos,” zeggen ze tegen reportagemaker Paulien Cornelisse voor haar programma Tokidoki. “Ja, mos bestaat al langer dan de mens. Het is kalm en vredig. Het is er altijd. Zilvermos geeft me levensadvies,” gaat de ene verder. “Ja, zilvermos, dat is echt gaaf spul,” knikt de... Lees verder →
Levenskunst 