"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
Met de Semois als gids wandelen wij, drie vriendinnen, door schijnbaar eindeloze valleien. Langs kleine dorpen meanderen we, samen met de rivier. Soms is het water zo dichtbij dat we er onze vermoeide voeten in zouden kunnen baden. Dan weer worden we van de stroom gescheiden door dichtbegroeide oevers. Soms graaien prikkerige braamstruiken en netels... Lees verder →
Het is niet de schrijfster van Levenskunst die zich vandaag tot u richt. Het is haar afwezigheidsassistent. ‘Schrijf jij maar iets deze week,’ zei ze, ‘ik ben met vakantie en er is geen nieuw Levenskunstschrijfsel.’ Welke boodschap ik moest instellen, vroeg ik haar. Je zou denken dat dat een simpele vraag is, met een simpel... Lees verder →
Het is zondag. Een heerlijk zonnige zondag. En ik zit buiten patatten te schillen en groentjes te snijden, de zachte voorjaarswarmte opnemend met elke vezel van mijn lijf. Ik bedenk hoe belachelijk gelukkig ik mij voel in dat moment, zo patatten schillend in de zon, op de achtergrond Marvin Gaye uit de muziekboxen, de was... Lees verder →
Levenskunst 