"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
Onder onze voeten knisperen de herfstbladeren. Goudgeel dekken ze de bospaden af, verhullen ze boomwortels en rotsige punten. Het is zondagochtend en vanuit de vallei beneden ons klinkt nog geen gejoel uit het pretpark dat neergepoot is rond de waterval. De stoeltjeslift naar de panoramische toren - een bruut betonnen bouwsel met draaitrappen - hangt... Lees verder →
De stilte overvalt me die zondagmorgen. De nacht bracht onrustige dromen. Ze blijven hangen in het vale ochtendgrijs. Er klinkt in huis geen stem, geen geschuifel, geen bestekgekletter. Er is geen aroma van vers geschonken koffie om mij vanonder de dekens te lokken. Er hangt een grijze stilte. Ik heb geen zin om te ontbijten... Lees verder →
Ik voel het die nacht, terwijl de storm raast rond de oude boerderij waar ik slaap, diep verscholen in de Westhoek: de wind blaast de zomer weg. Uilen vliegen in het duister boven het erf, schapen blaten onrustig tussen de appelbomen in de wei. De honderdjarige buxusboom voor het raam wiegt zachtjes in de beschutting... Lees verder →
Levenskunst 