"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
'Je mag niet naar huis gaan,' zegt het kleine meisje. Met haar donkerbruine ogen kijkt ze me aan, haar gezichtje vlakbij het mijne. Het is alsof ze in mijn ziel probeert te kijken. Dat mag, ik heb niets te verbergen. Een heel uur lang zat ze als een warm knuffeldiertje tegen mij aan genesteld en... Lees verder →
Felix en Fons zijn stout. Tot grote wanhoop van hun ouders. De twee blonde krullenkoppen hollen rond in de interieurwinkel. Ze ploffen zich in zeteltjes en bewegen zich als kleine tornado’s langs rekken met breekbaar spul. Samen met de andere klanten leer ik hun namen omdat de vader ten einde raad roept: “Felix, Fons, ik... Lees verder →
Het meisje moet een jaar of vijf zijn. Met haar korte beentjes trapt ze energiek het fietsje – met ondersteunende zijwieltjes – vooruit zoals alleen kleuters dat kunnen doen. Aan mijn voordeur op het pleintje, waar ik net de bloemen aan het gieten ben, houdt ze halt. Ik ken haar. Het is een guitig kind,... Lees verder →
Levenskunst 