"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
Met een dampende koffie in de hand, genesteld in de zetel die uitkijkt over de tuin, zie ik de opkomende zon steen per steen de muur van de buren verlichten. Het belooft een zondag te worden in alle betekenissen van het woord. Ik haal adem. Ik heb het gehaald. Ik ben de winter doorgekomen. De... Lees verder →
Het lange weekend begint, maar ik voel het nog niet. De werkweek is lang en druk geweest. En mijn gedachten, ik weet eerlijk gezegd vaak niet precies waar ze zijn, ergens tussen overal en nergens. Met een zwaar hoofd en een volle laptoprugzak stap ik van mijn auto naar de voordeur. Meteen zie ik het.... Lees verder →
De lente blaast warm en koud. Tussen helderblauwe lucht en mist. Elk jaar wacht ik vol ongeduld op deze seizoenswissel, maar het voelde nog nooit zo vreemd. Op een late namiddag, amper beseffend welke dag het eigenlijk is, zit ik op de dorpel van mijn voordeur in de zon. Met een boek op mijn schoot... Lees verder →
Ik weet dat ge weer weg zult gaan, dat doet ge altijd. En ge komt ook weer terug. Dan vind ik u een tweetal dagen gezellig - soms zelfs schoon vanuit een bepaald perspectief bekeken - voor ik u alweer beu ben en vurig uitkijk naar uw vertrek. Als het kon zou ik eigenhandig uw... Lees verder →
Levenskunst 