Ga nu maar weg

Ik weet dat ge weer weg zult gaan, dat doet ge altijd. En ge komt ook weer terug. Dan vind ik u een tweetal dagen gezellig – soms zelfs schoon vanuit een bepaald perspectief bekeken – voor ik u alweer beu ben en vurig uitkijk naar uw vertrek. Als het kon zou ik eigenhandig uw koffer maken en ze ostentatief aan de deur zetten. Maar ik weet dat ge u niet zomaar laat verjagen en uw tijd afwacht. Wat ik wil doet er voor u niet toe.

Wat ik wil is dat ge gaat. Wij passen niet bij elkaar. Never have, never will. Dus ga nu maar weg, gij met uw wisselvallig karakter. Ik heb het gehad. Ik wil u niet meer zien, u niet meer voelen. Weet ge wel hoeveel licht ge wegneemt?

Alles is doods met u in de buurt. Ge maakt mensen slecht gezind, soms ronduit depressief. Bleek en futloos laat ge ze sloffen. Met uw grauwe klauwen houd ge ons in een wurggreep. Soms misleid ge met een streepje licht en kleur, om ons dan weer genadeloos in te sluiten in grijs. Ge dempt zelfs het geluid. Alles lijkt zich inwaarts te keren als gij er bent. Ge sluit mij op, bedekt mijn huid met te veel lagen. Zo zelden laat ge u van uw betere kant zien.

Ik weet dat ge die hebt, die betere kant, maar het is niet genoeg om u te kunnen omarmen. Gij zult mij nooit verwarmen.

In mijn wanhopig verlangen naar uw vertrek drijft ge mij zelfs naar een haardvuur op Netflix. Hoe wanhopig kan een mens zijn om naar knetterende houtblokken op een tv-scherm te kijken, hunkerend naar warmte en licht? Ik zal u meer zeggen: op het raam van het bureau waar ik werk hangt een tekening van een 3-jarige jongen. Hij tekende een grote gele bol, een replica zon, als troost. Omdat hij u ook niet tof vindt. Gij met uw gemiezer en gestorm.

Ge stelt mijn geduld op de proef. Ik weet dat ge schijnbewegingen kunt maken. Dan doet ge een dagske alsof ge weg bent om dan weer voor de deur te staan en nog eens gemeen uit te halen. Maar weet ge, gij krijgt mij niet klein. De vogels beginnen al te fluiten, de bloemen gaan weer bloeien, de bomen worden weer groen. Het is slechts een sluimerstand. Alles zal weer ontwaken.

Ga nu maar weg. Winter.

Ik wil Mojito op een zonnig terras.

Foto: cocoparissienne