"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
Dreigend til ik de laptop richting raam. Aan de andere kant van het scherm lacht Edgard om mijn manoeuvre. Ik hoor hem, maar hij hoort mij niet. ‘Wacht,’ zucht ik tegen dovemansoren en schakel over op plan B. En C en D. Zo gaat dat (of niet), digitaal overleggen. De gemiddelde digitale vergadering start als... Lees verder →
"Ze vroegen me in een sessie wat mijn droom zou zijn," vertelt vriendin B. "Maar wat voor zin heeft het om over dromen te praten?". Het is negen maanden na het telefoontje waarin ze me vertelde dat ze borstkanker had. Ze vond het zo lullig om mij dat over de telefoon te vertellen en ze... Lees verder →
Ze stond daar wat verloren op de ziekenhuisgang rond te draaien. Een oudere mevrouw. Andere mensen lopen langs haar heen en zij blijft staan. Het is een lange dag op buro geweest en ook ik ben redelijk gehaast. Want de zon schijnt en ik wil nog van de avond gaan genieten. Maar deze mevrouw die... Lees verder →
Levenskunst 