"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
Door de nachtelijke hemel scheurt ze, een grote klomp ijs, stof en gas. Een wetenschapper in de jaren 50 beschreef haar soort als een vuile sneeuwbal. Een veel oudere wetenschapper-filosoof had het 2300 jaar geleden over een ster met lange haren. Het eerste klinkt als een originele belediging, het laatste als een halve liefdesverklaring. Verhit door de zon... Lees verder →
Twee uur ’s nachts. Ik sta voor het raam in de living. Even maar. Want ik wil mijn bed weer in. Het is geen uur om wakker te zijn. En toch ben ik het. Als met een vingerknip werd ik weggerukt uit het land der slapenden. Klaar wakker. Ik draai, keer, zucht, sta op. Wandel... Lees verder →
Ik heb altijd gevonden dat de nacht iets troostend heeft. Het jachtige van de dag maakt plaats voor duisternis, stilte en rust. Of zo zou het toch moeten gaan. Los van het feit dat je lichaam en geest slaap nodig hebben om gezond te kunnen zijn, vind ik slapen heerlijk. Vooral in de winter. Als... Lees verder →
Levenskunst 