"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
Twee uur ’s nachts. Ik sta voor het raam in de living. Even maar. Want ik wil mijn bed weer in. Het is geen uur om wakker te zijn. En toch ben ik het. Als met een vingerknip werd ik weggerukt uit het land der slapenden. Klaar wakker. Ik draai, keer, zucht, sta op. Wandel... Lees verder →
Het is kwart na zes. ’s Ochtends. En ik zit aan mijn schrijfbureau. Alles is stil. De lichten in de omliggende huizen zijn nog uit. De bewoners van de in duisternis gehulde huizen draaien zich nog een keer om terwijl de halve maan aan de hemel staat. Het is door de badkamerman dat ik op... Lees verder →
Ik heb altijd gevonden dat de nacht iets troostend heeft. Het jachtige van de dag maakt plaats voor duisternis, stilte en rust. Of zo zou het toch moeten gaan. Los van het feit dat je lichaam en geest slaap nodig hebben om gezond te kunnen zijn, vind ik slapen heerlijk. Vooral in de winter. Als... Lees verder →
Levenskunst 