"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
We waren helemaal niet van plan geweest om te bleiten op onze vriendinnendate. Het was vrijdagavond, het weekend lonkte en na een dag vol regen was de zon beginnen schijnen. Maar daar, in de beslotenheid van het cinemazaaltje in de stadsbioscoop, bleek er geen ontsnappen aan. 'Non piangere' - Italiaans voor 'huil maar niet' -... Lees verder →
Hij zit stil, zegt niet veel. Zij gesticuleert, neemt grote happen van een chocoladebroodje. En ik kan maar niet uitmaken of ze op het punt staat om in lachen of huilen uit te barsten. Woorden zonder klank stromen uit haar mond die kauwt en half roept. Ik hoor het niet, want ik zit achter het... Lees verder →
Ik ken mijn overgrootvader Edouard, Warre, vooral van de foto op zijn oudstrijdersgraf op het kerkhof in het dorp. Als kind al fascineerde dat beeld mij. Die serieuze maar toch zachte blik van hem, poserend in soldatenuniform in een fotostudio. Hij was niet uitgeloot om naar het front te gaan, maar hij deed het toch.... Lees verder →
Levenskunst 