"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
De literaire groupies zitten al op de eerste rij wanneer ik die avond aankom in De Zondvloed, mijn favoriete boekenwinkel in Mechelen. Ze wachten op Dimitri Verhulst die zijn boek De Pruimenpluk komt voorstellen. Maar het interviewtafeltje is nog leeg. Verhulst zit nog wijn te drinken in het café vlakbij. Dat weten zij natuurlijk niet,... Lees verder →
Ik kon en wou het niet geloven. Echt niet. Ze loog. Ik was net geen 7 en een meisje uit de klas zei me nogal zelfgenoegzaam, zo eventjes tussendoor: “Sinterklaas bestaat niet. Dat heeft mijn mama gezegd.” Ze had er plezier in om mij dat te onthullen, dat weet ik nog. Een soort paniek maakte... Lees verder →
Het meisje moet een jaar of vijf zijn. Met haar korte beentjes trapt ze energiek het fietsje – met ondersteunende zijwieltjes – vooruit zoals alleen kleuters dat kunnen doen. Aan mijn voordeur op het pleintje, waar ik net de bloemen aan het gieten ben, houdt ze halt. Ik ken haar. Het is een guitig kind,... Lees verder →
Ik dacht dat ik een weekje moest rusten. Want ik was moe. Heel erg moe. Meer dan zes jaar geleden is het nu. Ik zat aan mijn computer en het blad bleef leeg. De woorden kwamen niet meer. Niet bepaald handig in een communicatiejob. Ik voelde het bloed suizen in mijn oren. Mijn handen trilden.... Lees verder →
Levenskunst 