"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
In het oranje schijnsel van de straatlamp staat een man. Hij staart naar de straatstenen. Ik nader hem, op een rustig drafje, met een klein beetje argwaan. Veel later op de avond dan voorzien heb ik mijn loopschoenen aangetrokken. Er is niemand. Behalve de man die naar de grond staart. Wanneer ik hem passeer, kijkt... Lees verder →
Felix en Fons zijn stout. Tot grote wanhoop van hun ouders. De twee blonde krullenkoppen hollen rond in de interieurwinkel. Ze ploffen zich in zeteltjes en bewegen zich als kleine tornado’s langs rekken met breekbaar spul. Samen met de andere klanten leer ik hun namen omdat de vader ten einde raad roept: “Felix, Fons, ik... Lees verder →
Ik heb altijd gevonden dat de nacht iets troostend heeft. Het jachtige van de dag maakt plaats voor duisternis, stilte en rust. Of zo zou het toch moeten gaan. Los van het feit dat je lichaam en geest slaap nodig hebben om gezond te kunnen zijn, vind ik slapen heerlijk. Vooral in de winter. Als... Lees verder →
Twee Japanners lopen over straat. “Wij praten soms urenlang over mos,” zeggen ze tegen reportagemaker Paulien Cornelisse voor haar programma Tokidoki. “Ja, mos bestaat al langer dan de mens. Het is kalm en vredig. Het is er altijd. Zilvermos geeft me levensadvies,” gaat de ene verder. “Ja, zilvermos, dat is echt gaaf spul,” knikt de... Lees verder →
Levenskunst 