"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
Ergens onderweg in dit bevreemdende 2020 zijn we in juni beland. Zo ineens. De maand staat te lezen op de kalender in mijn keuken, maar ook in de wind die het opschietende graan streelt, in het gezoem van de bijen langs de Lavandula en de Nepenta, in de droge barsten in de grond en in... Lees verder →
Ik weet dat ge weer weg zult gaan, dat doet ge altijd. En ge komt ook weer terug. Dan vind ik u een tweetal dagen gezellig - soms zelfs schoon vanuit een bepaald perspectief bekeken - voor ik u alweer beu ben en vurig uitkijk naar uw vertrek. Als het kon zou ik eigenhandig uw... Lees verder →
Ons pact moet zo’n twaalf jaar geleden gesloten zijn. Volgens mij begon het die middag toen we met z'n drieën ontsnapten van ons bureau en weg zouden blijven voor een lunchpauze die meer op een halve dag congé leek. Het was een – achteraf bekeken brave – daad van protest. De grote baas had nogal... Lees verder →
Ik herkende hem eerst niet. Een jaar eerder had ik hem nogal meedogenloos verwijderd, omdat hij te dominant was. Hij nam teveel ruimte in. Ik had hem ontworteld – dacht ik - en in stukken gebroken. En ik had niet gedacht dat hij terug zou komen. Maar daar was hij. Een doorzetter blijkbaar. Een heel... Lees verder →
Levenskunst 