"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
Op kousenvoeten komt ze het podium op. Letterlijk. Ze draagt dikke sokken en een comfortabel groen huispakje. Haar haar is nonchalant opgestoken. Alsof ze klaar is om zich in de zetel te nestelen onder een dekentje. Maar de spotlights zijn op haar gericht. Het publiek wacht en kijkt, de oren gespitst. Naima Joris gaat zitten... Lees verder →
Een toren van zoets en hartigs staat tussen ons in, op de tafel van de kleine koffiebar. Daar aan het raam, met uitzicht op de voorbijwandelende eindejaarsshoppers, hebben we ons genesteld. Mensen trekken rare grimassen met miezerregen en wind op hun gezicht. Dat beseffen ze zelf niet, maar wij zien het, warm achter het raam,... Lees verder →
Op een steenworp van het Castel Sant'Angelo in Rome ben ik omringd door boeken en koffie. De 'Bibliobar' in openlucht ontsnapt aan de massa toeristen die vlak rond de Engelenburcht blijven hangen en dan richting Sint-Pietersplein tsjokken. Hier onder de platanen op de oevers van de Tiber verdwijnt de drukte op de achtergrond. Er is... Lees verder →
Met de Semois als gids wandelen wij, drie vriendinnen, door schijnbaar eindeloze valleien. Langs kleine dorpen meanderen we, samen met de rivier. Soms is het water zo dichtbij dat we er onze vermoeide voeten in zouden kunnen baden. Dan weer worden we van de stroom gescheiden door dichtbegroeide oevers. Soms graaien prikkerige braamstruiken en netels... Lees verder →
Er is een lingeriecollectie in mijn mailbox geland. Ik heb daar niet om gevraagd, maar rode en zwarte kant, transparante bodysuits met diepe decolletés, satijnen nachthemden en gewaagd rijgwerk (copywriting voor lingeriereclame is een kunst!) presenteren zich als onmisbaar voor een geslaagd liefdesfeest. Hoe zou een mens het kunnen negeren? Valentijn. ‘Ja, ik heb... Lees verder →
Achter de kleine deur in de hoge muur schuilt een wilde tuin, een oase van rust midden in de stad. Niemand die vermoedt dat hier appel- en perenbomen staan. Vanop de trappen van het achttiende-eeuwse tuinhuis zie ik hoe de wind de takken van de fruitbomen beroert en de was van de gastvrouw aan de... Lees verder →
Een mannenhoofd voor de helft van de prijs, keuze uit drie modellen. Het is werkelijk een koopje voor de liefhebbers. In de antieke snuisterwinkel hangt de geur van oude spullen en vergeeld papier. In de ene hoek overheersen protserig goud en sierlijke krullen, in de andere donker hout en porselein. Er wordt gestapeld en geëtaleerd... Lees verder →
Vijf dagen ver in onze wandelweek bereiken we Ver. En of we ‘Ver’ zijn. Ver van de routine, de dagelijkse besognes, het thuiswerkkantoor. Onze gastvrouw schotelt ons op haar zonovergoten terras met uitzicht over de weilanden een schaal met hapjes voor. ‘Meisjes,’ noemt ze ons. Dat zijn wij tot onze vreugde deze week, meisjes, les... Lees verder →
Het geklingel van de tram, het zigzaggen van de fietsers, het slenteren van de shoppers op en naast de voetpaden; het zijn vervlogen indrukken die terugkomen, rijdend door de stad. De laatste keer dat ik mijn auto doorheen de drukte loodste, kan ik me niet eens herinneren. Het verkeerslicht blijft eindeloos rood. Beschut achter het... Lees verder →
Door de regenbui komt ze naar mijn auto gelopen, kijkt of ik het wel ben, al betwijfel ik of ze dat werkelijk kan zien. Ik wuif toch maar ter bevestiging. Ze opent het portier en neemt met een zucht van opluchting plaats op de passagiersstoel. Haar pupillen zijn zo groot dat haar ogen zwart lijken.... Lees verder →
Levenskunst 