Zweedse lente

Op een koude middag sta ik volop in de lente. Lente in een Zweeds weiland. Het zou ook midsommar in de winter kunnen zijn. Ik word omringd door bloemen: verse, gedroogde en zelfs eetbare exemplaren. In mijn oren klinkt vogelgetsjirp. Anci Lundqvist verwelkomt me in haar winkeltje dat een zakdoek groot is. Twee jaar is ze hier al in Mechelen en ondanks mijn voorliefde voor kleine snuisterwinkeltjes ontdek ik het nu pas, zo klein is het. Haar boeketje verse bloemen oefent een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij uit. Het is helemaal anders dan de klassieke boeketten: veel speelser, veel gelaagder. Een stukje ongerepte bloemenweide. Precies wat ik nodig heb op deze winterdag.

Ik trakteer mezelf op een boeketje vrolijkheid en raak aan de praat met de Zweedse bloemenvrouw.

Ze komt uit Småland. Dat is niet alleen het ballenbad voor achtergelaten kinderen in de IKEA, het is ook de zuid-Zweedse regio met glooiende heuvels, frisse meren en uitgestrekte bossen, het land van schrijfster Astrid Lindgren en haar geesteskind Pippi Langkous, van Agnetha van Abba en van de botanicus Carl Linnaeus. Anci groeide er op in een rood huis tussen de bomen, hoe kan het ook anders. Een baan in het onderwijs bracht haar naar België, de liefde voor een Belgische man hield haar hier. Een kleine bloemenwinkel starten in Mechelen was haar droom. In Stockholm volgde ze een opleiding floral design en toen ze de knusse winkelruimte in deze straat vond, klikte het plan in elkaar.

Mensen die hun dromen waarmaken en plezier uitstralen in wat ze doen: ik word daar vrolijk van.

Mijn wereldje dat momenteel zo begrensd voelt, wordt eventjes opengetrokken. Het werkt aanstekelijk om middenin iemands gerealiseerde droom te staan. Als ik Anci zie in haar kleine blomsterbutik, met vuile handen waarvoor ze zich verontschuldigt (it’s impossible to keep my hands clean here), kan ik het gevoel niet van me afschudden dat ik eens heel goed in de spiegel moet kijken. Waarom maakt het verhaal van de bloemenvrouw me zo enthousiast? Wat is mijn droom eigenlijk? Mijn occasionele brainstorms met vriendinnen gaan alle kanten op, ze zijn nooit zo welomlijnd als de bloemenwinkel en het floral design van Anci. Ik kan de droom niet grijpen. Hij fladdert, zoals een vlinder in een Zweedse bloemenwei.

Misschien is een droom niet voor iedereen één welomlijnd iets. Misschien bestaat een droom soms uit vele kleine droompjes, als tientallen vlinders die je vrij hoort te laten. Ze strijken wel neer als je goed voor de bloemen zorgt.

Met mijn zorgvuldig ingepakt boeket verlaat ik het Zweedse bloemenparadijsje. ‘I’ll be back!’ lach ik naar de bloemenvrouw vanonder mijn masker.

Door de stad struin ik, met iemands droom in mijn armen.

*Linnéa Floral design of Sweden (niet gesponsord :-))