"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
“Levensweg. De beste keuze qua weg is, in mijn optiek, de Heere Jezus.” Licht verbijsterd lees ik de woorden die als commentaar op een levenskunstschrijfsel van enige jaren geleden in mijn mailbox zijn beland. Het verhaal ging over het gezelschapsspel Levensweg. Maar voor deze lezer is Levensweg in geen geval een spel. Wij mensen hebben... Lees verder →
Op een koude middag sta ik volop in de lente. Lente in een Zweeds weiland. Het zou ook midsommar in de winter kunnen zijn. Ik word omringd door bloemen: verse, gedroogde en zelfs eetbare exemplaren. In mijn oren klinkt vogelgetsjirp. Anci Lundqvist verwelkomt me in haar winkeltje dat een zakdoek groot is. Twee jaar is... Lees verder →
Maanden voor we met z’n allen in deze vreemde toestand belandden, begon er een idee te broeien in mijn hoofd. En ook wel in mijn hart. Die twee werken soms met, soms tegen elkaar. Maar deze keer begonnen ze elkaar te versterken. Langzaam ging dat, maar gestaag. Een soort klaarheid kwam voort uit die samenzwering... Lees verder →
“Ik kom gewoon in jeans, niet te sjiek hé, Petra,” stuurt ze mij vlak voor we elkaar zien in het restaurant. Ik moet lachen. Echt iets voor Leen. Misschien houdt ze rekening met de mogelijkheid dat ik een chichi madame geworden ben. Ik antwoord dat ik heel casual zit te wachten in het achterste hoekje... Lees verder →
Mijn auto is geel en gevuld met kinderen. Een drieling en nog een nakomertje. De weg van het leven zit vol verrassingen. Ik had advocaat kunnen worden, maar koos voor modeontwerpster, omdat me dat toffer leek. Het riante loon laat ik schieten. Loes keurt mijn keuze goed. "Ja, advocaat is zo saaaaaai!". We draaien aan... Lees verder →
Levenskunst 