"To live is the rarest thing, most people just exist" (Oscar Wilde)
Het is zondag. Een heerlijk zonnige zondag. En ik zit buiten patatten te schillen en groentjes te snijden, de zachte voorjaarswarmte opnemend met elke vezel van mijn lijf. Ik bedenk hoe belachelijk gelukkig ik mij voel in dat moment, zo patatten schillend in de zon, op de achtergrond Marvin Gaye uit de muziekboxen, de was... Lees verder →
Op zijn 30 jaar oude cassetterecorder luistert hij naar John Lennon en Lionel Richie. Dat vertelt hij mij, ergens in de Sierra Maestra waar Che Guevara en zijn rebellen ooit guerilla voerden vanuit hun schuilplaatsen in de beboste bergen. Carlos woont hier al zijn hele leven. Zijn t-shirt is versleten, er zitten grote gaten in,... Lees verder →
Ze kijkt ons zelfverzekerd aan, met pretlichtjes in de ogen. Het haar opgestoken, roze lippenstift, een karaktervol brilmontuur op de neus en een kleurrijk sjaaltje om de nek. Op de achtergrond klinkt jazz muziek. Julienne is haar naam, of ook wel Tia voor vrienden en familie. Maar het is niet Tia die ons vandaag toespreekt... Lees verder →
Jasper zingt en ik kan wel janken. Omdat ik het zo schoon vind. “I need to live more, feel my heart race.” Wel, ik voel mijn hart racen. We maken één van de warmste zomers sinds jaren mee en ik zit met kiekevel te luisteren naar het “Night Prayer” album van Jasper Steverlinck terwijl de... Lees verder →
We hebben een afspraak met Joe. In Oostende. Op zondagavond. Tom en ik. Kleine broer en grote zus. Hoewel, de tijd dat hij een kop kleiner was dan ik is alweer lang vervlogen. We doen dit niet vaak, samen op pad gaan, gewoon onder ons tweetjes. Doorgaans zien we elkaar thuis (bij de mama en... Lees verder →
Levenskunst 