Ik durfde niet kijken, deed het toch

‘Breekt je hart, verscheurt je ziel,’ zou de korte recensie kunnen zijn van de documentaire ‘For Sama’. Ik durfde niet kijken, deed het toch. De bommen knallen door het tv-scherm. Ik proef het stof, ruik het ijzerachtige bloed, hoor het gehuil. Twee jongens met stoffige gezichten knielen neer bij hun kleine broer. Ze geven hem... Lees verder →

Sprankel

Scène 1 – Onderweg in de auto – begin december Op een grijze, regenachtige vrijdag rijden we naar Rotterdam. Twee vriendinnen, L & P, op weekend, babbelend in de auto. Ik vermijd het een hele tijd om over mezelf te vertellen. Maar een hartsvriendin maak je niets wijs. We zijn al bijna aan de Nederlandse... Lees verder →

Meisje, tot gauw

"Ze vroegen me in een sessie wat mijn droom zou zijn," vertelt vriendin B. "Maar wat voor zin heeft het om over dromen te praten?". Het is negen maanden na het telefoontje waarin ze me vertelde dat ze borstkanker had. Ze vond het zo lullig om mij dat over de telefoon te vertellen en ze... Lees verder →

De grootste leugen

De literaire groupies zitten al op de eerste rij wanneer ik die avond aankom in De Zondvloed, mijn favoriete boekenwinkel in Mechelen. Ze wachten op Dimitri Verhulst die zijn boek De Pruimenpluk komt voorstellen. Maar het interviewtafeltje is nog leeg. Verhulst zit nog wijn te drinken in het café vlakbij. Dat weten zij natuurlijk niet,... Lees verder →

Stille held

Ik ken mijn overgrootvader Edouard, Warre, vooral van de foto op zijn oudstrijdersgraf op het kerkhof in het dorp. Als kind al fascineerde dat beeld mij. Die serieuze maar toch zachte blik van hem, poserend in soldatenuniform in een fotostudio. Hij was niet uitgeloot om naar het front te gaan, maar hij deed het toch.... Lees verder →

“Waar is jouw kindje?”

Het meisje moet een jaar of vijf zijn. Met haar korte beentjes trapt ze energiek het fietsje – met ondersteunende zijwieltjes – vooruit zoals alleen kleuters dat kunnen doen. Aan mijn voordeur op het pleintje, waar ik net de bloemen aan het gieten ben, houdt ze halt. Ik ken haar. Het is een guitig kind,... Lees verder →

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑