Vrouw met emmer op bloemenveld

Hoe is het mogelijk dat wij mensen keer op keer de donkere winter doorstaan? Of is het net omdat er een winter is dat we zo van de zomer kunnen houden? Zoals we een geluksgevoel kunnen ervaren omdat we ook de schaduwkant meemaken? Ik vraag het me af, mezelf lavend aan de avondzon tussen een zee van bloemen. Het plukveld barst van het leven. Zoemende bijen, fladderende vlinders en kleine beestjes overal.

Het gouden uur, voor de nachthemel de dag wegduwt, is het mooiste moment om hier te zijn.

Er is niemand. Traag beweeg ik op de smalle paadjes tussen de bloembedden. Blaadjes en bloemstelen strelen en prikken mijn benen. Hier ben ik, vrouw met emmer op bloemenveld. Het zou een schilderij kunnen zijn, met penseelstreken die het honingkleurige licht proberen vangen op doek. In de verte grazen een paar koeien. Ik ruik de aarde en de bloemen.

Steel per steel begint er zich in mijn emmer een boeketje te vormen. Gevoelsboeketjes zijn het.

Er is geen plan, er zijn geen regels. Intuïtief breng ik kleuren en vormen bij elkaar. De pluk stimuleert de bloei van nieuwe knoppen op de planten. Tot de zomer uitdooft en ik het laatste boeketje van het seizoen zal oogsten. In mijn hoofd ben ik al stilletjes afscheid aan het nemen van het licht, de warmte. Ik wil het vasthouden, tot de volgende zomer. Zoals Albert Camus schreef: “Au milieu de l’hiver, j’ai découvert en moi un invincible été.”

Zelfs in de donkerste tijden, blijft ergens diep vanbinnen, een zomer bestaan.

In het schuurtje aan de rand van het veld tel ik de stelen en betaal het boeket. Hier is vertrouwen de basis. Vertrouwen dat de plukker eerlijk betaalt voor de oogst. Omdat ik het zo schoon vind dat dat nog bestaat, rond ik het bedrag steeds gul af naar boven.

Op weg naar huis zet ik de autoramen open. De wind strijkt door mijn haar, langs mijn gezicht. De zomerse avondlucht draagt het aroma van opgewarmde aarde, hooi, wilde kruiden en vers gemaaid gras. Naast me de zoete geur van de bloemen.

Het water klotst.
Vrouw met emmer in de auto.
Ze laadt haar innerlijke zomer op voor de donkere seizoenen.