Plantgoed

‘We zoeken de mooiste route van heel het land!’ verkondig ik bijna euforisch terwijl we ons plan smeden. Hoe lang is dat geleden, iets plezants plannen? Iets in het vooruitzicht zetten waar je gigantisch naar uit kunt kijken?

Het is té lang geleden, merk ik aan mijn eigen reactie op het idee om in het voorjaar de wandelschoenen aan te trekken voor een meerdaags tochtje met twee vriendinnen. Een klein wandelavontuur in eigen land, geïnspireerd door Arnout Hauben en zijn Dwars door België reeks. We hebben dat plan NU nodig. Om de donkere winter door te komen. Lichtvoetig en nog lichter bepakt willen we door mooie landschappen struinen, de lente opsnuiven, de natuur (en onszelf) weer tot leven zien komen.

‘Weet ge wat tof zou zijn, als we onderweg een logeerplek hebben met een sauna, zo eentje te midden van de natuur! En we gaan elke dag uitvoerig ontbijten. En picknicken op de mooiste plaatsen! En ’s avonds kunnen we lekker dineren en rond een knisperend kampvuur zitten! En wat denkt ge van zo’n heel speciale overnachting in een glazen boomhuis?’

We klampen ons vast aan het lenteplan als drenkelingen aan een reddingsboei.

Al onze hoop voor een beter voorjaar pakt zich samen in dat beeld van ons op pad langs bossen, velden en klaterende riviertjes op een route die we nog niet eens bepaald hebben. In ons plan schijnt de zon – uiteraard – en wij hebben geen blaren op onze voeten. Kinderlijk blij word ik van het vooruitzicht.

Vooruitzicht. Daar heb je waar het om draait. ‘Gezonde mensen hebben geen psychiater nodig,’ schrijft de psychiater en auteur François Lelord. ‘Onthoud deze drie dingen: je moet je nuttig en erkend voelen, je hebt vrienden nodig en je moet altijd iets van opwinding voelen over het leven. Geniet van het feest.’

Een feest zou ik 2020 niet noemen.

Ook al valt er best nog veel te genieten in kleine momentjes, de opwinding over het leven wordt toch een ietsiepietsie getemperd. Er is ons afgeleerd om nu grootse plannen te maken. Zelfs een weekend weg is gewaagd, want onzeker en vol risico. Maar we hebben allemaal een vooruitzicht nodig, ook al weten we nooit precies wat er komt. Een lenteplan in een donker seizoen.

Zoals het lijstje dat mama vond en mij toont op een klein blaadje papier. Het is meer dan 25 jaar oud, netjes geschreven in sierlijke letters.

Voor 95 plantgoed staat er bovenaan. En dan een opsomming van peterselie tot prei, veldsla, radijzen en verschillende soorten bonen. En salaad.

De hoeveelheden staan er bij, mooi uitgelijnd. Mijn pépé schreef het in een grauwe januarimaand vanuit het ziekenhuis, hopend op beterschap en plantgoed voor de moestuin in de lente.

Een lijstje met plantgoed. We hebben het allemaal nodig.

Tekening: Michelle Darwin, memories of a garden.